അവൾ നടന്ന വഴിയരികിൽ

വര്ഷങ്ങളുടെ കാത്തിരിപക്കേണ്ടി വന്നാലും മനസ്സിൽ തോന്നിയ പ്രണയം തുറന്നു പറയാൻ പറ്റുക എന്നത് പറഞ്ഞറിയിക്കാൻ പറ്റാത്ത അനുഭൂതിയാണ്. ഒരുപാട് സ്നേഹിച്ചിട്ടും തുറന്നു പറയാൻ സാധിക്കാത്ത പ്രണയം ഉള്ളിൽ കൊണ്ടുനടക്കുന്നവർക്ക് നല്ല ഒരു സന്ദേശമാണ് ജിത്തിനേട്ടൻ നൽകിയത്. വായിച്ചപ്പോൾ എവിടെയോ യഥാർത്ഥ ജീവിതത്തിലെ പ്രണയത്തിന്റെ കയ്യൊപ്പ് പല സന്ദര്ഭങ്ങളിലും ഫീൽ ചെയ്തു. പ്രണയം തുറന്ന് പറഞ്ഞത് സന്തോഷമുള്ള കാര്യം തന്നെയാണ്, പക്ഷെ അതിനു ശേഷമുള്ള കഥാഭാഗം വായനക്കാരന്റെ ചിന്തകൾക്ക് വിറട്ട് കൊടുക്കാതെ മുഴുപിക്കണമായിരുന്നു. ഈ കഥയുടെ ബാക്കി പിന്നീടെപ്പോഴെങ്കിലും എഴുതുമെന്ന് പ്രതീക്ഷിക്കുന്നു.

വായിക്കുമ്പോൾ ഇവൻ എപ്പോ പോയി പറയും, എങ്ങനെ പറയും എന്നൊക്കെ ആലോചിച്ചിട്ട് ഇതിപ്പോ അവസാനം പിന്നെ എന്തുണ്ടായി എന്നറിയാത്തൊരു ആകാംഷയിൽ കൊണ്ടെത്തിച്ച് അവസാനിപ്പിച്ചല്ലോ...! എഴുതിയ സന്ദർഭങ്ങളൊക്കെയും കണ്ട പോലെയായി.. പ്രണയം പറയാൻ ആഗ്രഹിച്ചു നടന്ന അവനെയും ആ ദിവസങ്ങളും ഒക്കെ ആസ്വദിച്ച് വായിച്ചു.... ഇഷ്ടായി..

ശോ... കുറച്ചൂടെ വേണമായിരുന്നു.... വല്ലാത്തൊരു നിർത്തലായിപോയി...ഒരുപാട് നാൾ കാത്തിരുന്നാലും ഉള്ളിലുള്ള പ്രണയം പറയാൻ ദൈവം അവസരം കൊടുക്കാ എന്നത് തന്നെ വലിയൊരു കാര്യമല്ലേ.... എത്ര പ്രണയം പറയാതെ മരണം വരെ വീർപ്പുമുട്ടലോടെ ജീവിക്കുന്നു.... നല്ലെഴുത്ത് 👌👌👌❤️❤️❤️❤️