എന്ന് നിന്റെ പൂച്ചിക്ക

ഹക്കീം,, പറയാൻ വാക്കുകൾ ഇല്ല എത്ര സുന്ദരമായ എഴുത്ത്, വായനയിൽ നിന്ന് മാറി കുറച്ചു നേരം യാഥാർത്യത്തിലേക്ക് എത്തീ, മെഹർ ആയ പോലെ തോന്നി, ആദ്യം പട്ടാളക്കാരൻ അവന്റെ മരണം മുന്നിൽ കണ്ട് തന്റെ പ്രിയതമക്കെഴുതുന്ന അവസാന കത്തെന്നേ തോന്നീയുള്ളു, പക്ഷെ അവസാനമെത്തുമ്പോൾ അതൊരു വേർപാടല്ല പുതിയൊരു കൂടിച്ചേരലിനുള്ള തയ്യാറെടുപ്പാണെന്ന് മനസ്സിലായത്, fantastic, എത്ര പുകഴ്ത്തിയാലും മതിയാവില്ല ഇനിയും എഴുതണം കൂടുതൽ കൂടുതൽ പ്രതീക്ഷിക്കുന്നു

ഹക്കീംക്ക എന്താണ് പറയേണ്ടത് എന്നറിയില്ല എന്നെ കരയിപ്പിച്ചു ഒരുപാട്.. ഞാനും ആഗ്രഹിച്ചു പ്രാർത്ഥിച്ചു അള്ളാഹു അവരെ സ്വർഗത്തിൽ ഓർമിച്ചുകൂട്ടാൻ ഇതൊരു കഥയാണെന്നത് ഉൾകൊള്ളാൻ മനസ്സ് ശ്രമിക്കുന്നില്ല. വായിച്ചുകഴിഞ്ഞത് മുതൽ മനസ്സിൽ എന്തോ കിടന്ന് വിങ്ങുന്നുണ്ട്. എന്തൊക്കെയോ ചിന്തകൾ മനസ്സിൽ കൂടി ഓടിമറയുന്നു. അതിൽ ആയുധധാരികളായ ഭീകരന്മാർ മുതൽ അതിർത്തിയിൽ ജീവൻപണയം വച്ചു ഒരു രാജ്യത്തെ രക്ഷിക്കാൻ സ്വന്തം ജീവൻനൽകാൻ തയ്യാറായി നിൽക്കുന്ന തന്റെ മകനെ രക്ഷിക്കാൻ കരഞ്ഞുതളർന്നു നിസ്കാരപ്പായയിൽ അഭയം പ്രാപിക്കുന്ന ഉമ്മമാർ വരെ.... എന്നാലും പൂച്ചിക്കയോട് ബഹുമാനം തോന്നുന്നു കൂട്ടത്തിൽ മുഹബ്ബത്തും... മരിച്ചുമണ്മറഞ്ഞ തന്റെ പെണ്ണിനെ ഹൃദയത്തിൽ ഒരു നിമിഷംപോലും മറക്കാതെ ഓർത്തു, സ്നേഹിക്കുന്ന ഒരു സുൽത്താൻ.. ഇങ്ങനെയുള്ള സുൽത്താനെ നേടാൻ ഭാഗ്യം ചെയ്ത ഒരു പെണ്ണും ❤️❤️❤️❤️ നന്ദി ഇങ്ങനെയൊരു കഥ സമ്മാനിച്ചതിൽ

യാ കരീം, എത്ര മനോഹരം ആണ് എഴുത്. ഇടക്ക് eppozo പൂചിക്ക തിരിച്ചു വരണം എന്ന് ആഗ്രഹിച്ചിരുന്നു, പക്ഷേ അവസാന ഭാഗം ആയപ്പോ ഏറ്റവും നല്ലത് മരണം ആണ് എന്ന് തോന്നി. തുടക്കത്തിൽ ഒരു വിരഹത്തിന്റെ എഴുത് ആണ് എന്ന് കരുതിയത് പക്ഷേ പിന്നീട് എഴുത്തിന്റെ രീതി മാറി. 👏